Διαρροή από τις δομές της δια βίου εκπαίδευσης ενηλίκων

 

Η μελέτη αυτή επιχειρεί να αποτιμήσει το φαινόμενο της διαρροής από τις δομές διά βίου εκπαίδευσης ενηλίκων και κυρίως να συμβάλει στην ορθολογική ανάπτυξη ενός πεδίου το οποίο σε αρκετές περιπτώσεις αναπτύχθηκε με μια ευκαιριακή λογική.

 

Αρχικά στη μελέτη γίνεται προσπάθεια να συνδεθεί η εκπαίδευση και η διά βίου μάθηση με το ζήτημα του κοινωνικού αποκλεισμού στη σύγχρονη εποχή. Επιχειρείται δηλαδή να αναδειχθεί ο κομβικός ρόλος που φαίνεται να αποδίδεται στη διά βίου μάθηση όσον αφορά την πρόληψη και καταπολέμηση των φαινομένων που συνδέονται με τον κοινωνικό αποκλεισμό, χωρίς να παραγνωρίζονται οι ιδεολογικές ορίζουσες αυτής της συζήτησης. Έχοντας αναδείξει την παραπάνω σχέση, στη συνέχεια γίνεται προσπάθεια να οριστεί η έννοια και το φαινόμενο της διαρροής από τις δομές διά βίου εκπαίδευσης ενηλίκων. Η θεωρητική συζήτηση καταλήγει με μια συνοπτική επισκόπηση των θεωριών για τα κίνητρα συμμετοχής η οποία εμπλούτισε το ερευνητικό μέρος.

 

Αναφορικά με τα ευρήματα της έρευνας, ένα πρώτο στοιχείο που μπορεί να επισημανθεί είναι η επιβεβαίωση της ερευνητικά τεκμηριωμένης θέσης ότι το μορφωτικό επίπεδο αποτελεί σημαντική παράμετρο τόσο για το βαθμό συμμετοχής όσο και για τη διαρροή από προγράμματα διά βίου μάθησης, καθώς άτομα με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο συμμετέχουν λιγότερο και διαρρέουν ευκολότερα από τα προγράμματα αυτά. Είναι προφανές ότι αυτό το φαινόμενο θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη γενικότερα στον σχεδιασμό, τόσο σε επίπεδο εθνικής πολιτικής όσο και σε επιμέρους επίπεδο κατάρτισης προγραμμάτων και άλλων μεθόδων αντιμετώπισης του εν λόγω φαινομένου.

 

Επίσης, μέσα από την έρευνα αποτυπώνεται ότι οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και το άγχος για τη διασφάλιση και διατήρηση της εργασίας –ακόμη και με συνθήκες δυσμενέστερες σε σχέση με το παρελθόν– είναι ισχυρότερες και τείνουν να υπερισχύσουν στην απόφαση για την εγκατάλειψη των προγραμμάτων ΔΒΜ. Ως εκ τούτου οι επαγγελματικές υποχρεώσεις προβάλλονται ως ο κυριότερος λόγος –ανάμεσα σε πολλούς που αναφέρονται– εγκατάλειψης προγραμμάτων ΔΒΜ. Συμπληρωματικά, ζητήματα που σχετίζονται με την οργάνωση, το περιεχόμενο, τις ώρες πραγματοποίησης και τους εκπαιδευτές σίγουρα εμπλέκονται στην απόφαση για διακοπή, ακόμα κι αν δεν αναφέρονται ως βασικοί παράγοντες που την επηρέασαν. Η ανάλυση των ποιοτικών δεδομένων της έρευνας αναδεικνύει την παράμετρο αυτή.

 

Σε ό,τι αφορά, τέλος, τα προγράμματα ΔΒΜ που υλοποιούν οι κοινωνικοί εταίροι θετικό είναι το γεγονός πως δεν φαίνεται να επηρεάζουν σημαντικά την απόφαση για εγκατάλειψη των προγραμμάτων αδυναμίες που παρατηρούνται σε οργανωτικά ζητήματα ή ζητήματα περιεχομένου. Σε κάθε περίπτωση βέβαια οι αδυναμίες αυτές θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη διαδικασία ορθολογικότερου επανασχεδιασμού των προγραμμάτων τους.

 

Διαβάστε εδώ το πλήρες κείμενο της μελέτης.